Men neme een publieke locatie die open moet…en wel gisteren. Het pand staat er, maar daar is ook alles mee gezegd. Achttien verschillende organisaties staan morgen met hun verhuisbakken voor de deur en ontvangen overmorgen de eerste klanten, maar zelfs de sleutels zijn nog zoek. HELP!

Een jaar lang voorbereiding heeft geleid tot veel gesteggel en weinig actie. Nu het woord ‘crisismanagement’ is gevallen, blijken opeens bergen verzet te kunnen worden in één dag die in het voorgaande jaar slechts zijn geaaid. How come?

Wanneer er tijd teveel is en acute noodzaak te weinig, worden ideeën geopperd en zorgvuldig afgebroken. ‘Als we immers zoveel tijd hebben, kunnen we beter maar goed aanpakken’. Goed aanpakken betekent in de praktijk helaas vaak focus op (onbelangrijke) details. Kommageneuzel. Elkaars ideeën bekritiseren en zorgvuldig afbreken. Perfectionisme voert de boventoon. Zeeën van tijd maken lui en ineffectief. Gezamenlijk belang wordt niet herkend en ego’s zien kans zich eens lekker te manifesteren. Kortom: dodelijk voor creatieve energie.

Onder druk, bij voorkeur met een portie naderend onheil, wordt plots de bittere noodzaak voelbaar. Het gemeenschappelijk belang overstemt de roepende ego’s in de woestijn. Oplossingen..en wel nu! Ideeën van de één worden toegejuicht en nog beter gemaakt door de ander. Linken worden gelegd die tot voor kort ondenkbaar waren. Grote lijnen zijn belangrijk. Details volgen later wel. Geen tijd meer voor remmingen en bedenkingen. We hebben een doel voor ogen. Actie! Opeens is het team verzeild in een fantastisch creatief proces…wat een flow!