Ik heb veel van mijn ouders geleerd en deze week moest ik daar weer eens aan denken. Eén van de dingen die ik van ze heb geleerd, is dat de confrontatie aangaan vaak lastiger is dan er van weg te lopen. Weglopen is in veel gevallen makkelijker, maar wat levert het op? Ik moest hier gek genoeg aan denken vanwege Brexit. Maar dat is niet waar dit blog over gaat.

 

Een tijger aan je been

Het is in veel gevallen een natuurlijk verschijnsel dat als iets vervelend voelt, dat je ervan af wilt. Handig ook, evolutionair gezien. Als je te dicht bij een vuur komt, deins je terug. Ben je te lang onder water, dan hap je naar zuurstof. En hangt er ineens een tijger aan je been, dan is het een hele gezonde reflex om daarvan weg te willen rennen. Ook in minder extreme gevallen, zoek je bij ongemak onbewust naar iets dat wél energie geeft. Je duikt erin en laat het andere gaan. Soms lost het probleem zichzelf op, maar vaak wordt het alleen maar groter.

Ik heb juist geleerd om als het tegenzit nog even door te zetten. Een handige eigenschap als ondernemer, maar ik merk aan mezelf dat ik dit af en toe tot in het extreme doe. Als iets niet lekker zit, dan wil ik dat direct met volle kracht oplossen; de confrontatie aangaan. Terwijl ook ik weet dat je bepaalde zaken beter even kunt laten rusten, voordat je het gaat oplossen. Een pas op de plaats is niet altijd aan mij besteed.

 

Hou je jezelf voor de gek?

Weglopen kan zich op vele manieren uiten: een project zit tegen en je zorgt dat je ergens anders nodig bent; je baan loopt niet lekker, maar gelukkig heb je snel een alternatief; een ruzie met een vriend, ach dat zal wel weer overwaaien. Zodra je wegloopt, is het opgelost. Zo makkelijk kan het zijn. Maar toch, (gelukkig) kom je er niet zo makkelijk vanaf. Mijn ouders leerden mij dat ik niet (zelfs nooit!) zomaar moet opgeven. Misschien is dit wel één van mijn belangrijkste ondernemerslessen en levenslessen. Dat je altijd moet nagaan wat je écht wilt en goed observeert of je mening iets tijdelijks is. Of wat je denkt te willen niet eigenlijk een primaire emotionele reactie is. Bijvoorbeeld een reactie uit angst. Een onderbuikgevoel is een goede raadgever, maar niet altijd. Als we iemand goed voor de gek kunnen houden, dan is dat onszelf. Daar geloof ik net zo in als dat ik er in geloof dat het goed is om juist beslissingen op basis van je gevoel te nemen.

 

De confrontatie is altijd moeilijker en meestal mooier

Als je iets wil bereiken, en je gaat er echt voor, dan moet je ook accepteren dat dingen soms niet lopen zoals je zou willen. Dat het weer echt slecht kan worden Dat het zomaar kan gaan regenen, je koud wordt en dat je ook nog eens tegenwind hebt. Als je op dat soort momenten je hoofddoel voor ogen hebt, dan ga je daar niet voor weglopen.

Ik woon bij het strand en ik loop graag hard. Eens in de zoveel tijd komt de situatie zoals hierboven tijdens het rennen voor. Wanneer stop je en draai je om? Voordat je je doelstelling behaald hebt of ga je er juist nog even overheen? Als je weet dat jij altijd kan beslissen om het tij te keren. Dat je altijd uit iedere lastige situatie kunt stappen, kan ook juist de motivatie geven om net even wat langer door te gaan. Iets aangaan is altijd moeilijker, maar het potentiële resultaat is zo veel beter.

 

Creatieve Koppen

Dit is een ode aan het gehele Creatieve Koppen team. Met ons team zijn we al zes jaar hard aan het werk. Vooral de beginjaren vond ik spannend; het doorzetten kwam toen goed van pas. En zoals elke leeftijd zijn uitdagingen kent, heeft elke fase van een bedrijf deze ook; iemand aannemen of wachten? Doorgaan zo of een koerswijziging? Investeren in ontwikkeling, hoeveel? Het is de charme van een jong en groeiend bedrijf. We zijn als team altijd bezig met hoe het beter kan en ik geef toe dat ik daarin best veeleisend ben soms. Het is mijn uitdaging om dat harde werken en doorzetten in een goede balans te brengen met plezier en het leren van nieuwe dingen.

Ik heb respect voor het team, dat zich, dag in, dag uit, inzet voor onze klanten en voor elkaar. Iedereen ontwikkelt zich ontzettend snel. Dat is mooi om te zien en het maakt me ontzettend trots. Het is belangrijk om te vieren wat er allemaal goed gaat. We hebben daar behoefte aan, dus dat gaan we doen. Meer vieren en genieten. Dat geeft ons de energie om door te zetten als het weer eens regent en waait. En de ruimte om te stoppen met wat we niet meer moeten doen.

 

Tot slot

En wat betreft de wijze les van mijn ouders? Ik ben me bewust van het vuur dat die les in mij heeft aangewakkerd. En eerlijk gezegd hoop ik niet dat die ooit dooft… Zeker omdat het eigenlijk niet zegt dat je nooit moet weglopen. Het zegt wél dat je de confrontatie aan moet gaan. Probeer de tijger te verslaan of zelfs te temmen. Het gaat om het aangaan van de situatie, met de ander en met jezelf.